Gliwickie Spotkania Naukowe ("Gliwice Scientific Meetings") to coroczna konferencja o zasięgu międzynarodowym, organizowana wspólnie przez trzy jednostki Politechnikę Śląską oraz Centrum Onkologii w Gliwicach: Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie, pod patronatem Stowarzyszenia Na Rzecz Wspierania Badań nad Rakiem. Celem Organizatorów konferencji jest naświetlenie nowych faktów i pogłębienie wiedzy z dziedziny biologii molekularnej, biotechnologii, bioinformatyki oraz genetyki w odniesieniu do terapii nowotworowych.
- Mamy w Polsce mnóstwo młodych naukowców z olbrzymim potencjałem. Są oni jednak dość rozproszeni, a konferencja taka jak ta, integruje środowisko, pozwala nam zdobywać fundusze, daje duże możliwości – podkreśla prof. dr hab. Joanna Rzeszowska, przewodnicząca Konferencji w Gliwicach oraz inicjator cyklu spotkań. - Kolejną konferencją, którą organizujemy na mniejszą skalę są Śląskie Spotkania Naukowe, w której młodzi badacze wymieniają się swoimi wynikami badań. Tak naprawdę, jedyną dobrą drogą na rozwijanie nauki w Polsce jest najpierw dobre poznanie się, zbudowanie zaufania, a później dążenie do tego aby uczelnie współpracowały ze sobą – dodaje.
Tematyka Gliwickich Spotkań Naukowych jest zróżnicowana i obejmuje zagadnienia z dziedziny kancerogenezy, wykorzystanie nauk biologicznych, genetykę molekularną i bioinformatykę w badaniach nad nowotworami, zaczynając na badaniach podstawowych, po zastosowania kliniczne.
Podczas Spotkania skupiono się na:
- Czynnikach transkrypcyjnych w odpowiedzi na stres
- Biomateriałach i nanomedycynie
- Bioinformatyce i mechanizmach regulatorowych
- Roli glikobiologii w medycynie
- Interakcji geny-środowisko
Podczas tegorocznych Spotkań Naukowych oprócz wybitnych polskich naukowców, w wydarzeniu uczestniczyło także wielu gości zagranicznych. Ciekawą prelekcją wygłosił prof. Mehrdad Rafat, z Uniwersytetu Linkoping w Szwecji. Profesor wraz ze swoją grupą dzięki inżynierii biomedycznej wynalazł pierwszą rogówkę. Co zmieniło się od tego czasu?
- Pracuję w dziedzinie bioinżynierii tkankowej od prawie 14 lat, podczas których nauczyłem się wielu lekcji i stanąłem przed ogromnymi wyzwaniami. Od czasu wynalezienia pierwszej rogówki dzięki bioinżynierii zmieniłem swoje podejście m.in. przeniosłem moją uwagę od czystej nowości i naukowych aspektów pracy do kwestii rozwojowych, w tym innowacji, walidacji i dostrojenia do technologii, metod i preparatów. Podejście to jest tak naprawdę praktykowane jest przez niewielką grupę w społeczności akademickiej. Ponadto, starałem się aby moje badania były łatwiej przenoszone do przemysłu i przekształcane w produkt, który przyniesie korzyści wszystkim pacjentom w bardzo niedalekiej przyszłości. Te zmiany mają usprawnić proces komercjalizacji i utorować drogę do rynku dla rogówki otrzymanej metodą bioinżynierii.
Konferencja ta stanowiła platformę wymianę doświadczeń naukowych, zaprezentowanie swoich osiągnięć, nawiązanie relacji biznesowych oraz pokazanie studentom jakie perspektywy stwarza środowisko naukowe.
Prof. dr hab. Joanna Rzeszowska, pracownik naukowy Politechniki Śląskiej, Instytutu Automatyki. Profesor jest absolwentką Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, specjalistą w zakresie biochemii, medycyny, genetyki molekularnej i genomiki, zajmującą się zagadnieniami takimi regulacja ekspresji genetycznej, transdukcją sygnału, mechanizmami uszkodzeń DNA oraz procesami naprawy. Jej kariera naukowa rozpoczęła się w Centrum Onkologii w Gliwicach, a także w ostatnich latach Politechnice Śląskiej.
